montazeran

  • خانه 
  • انتظار  پری رو  تاب مستوری ندارد یامدبر الیل والنّهار صلوات بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف  به حقیقت برو وبگو آمده ام 
  • تماس  
  • ورود 

پادگان اسرائیل

01 تیر 1404 توسط ظريفه مرادي

روی کلاه ایمنی این حرومی نوشته شده مَگِن دیوید اَدوم که به اختصار به سازمان MDA اسراییل اشاره داره و مربوطه به سرویس ملی امداد و نجات اسرائیل !!! خوب تا اینجا طبیعیه اما در پشت کمر این فرد دسته ای از بست های کمری بسته شده که فقط این موضوع را افراد نظامی میدونن چیه ،این بست ها به تعداد بالا به جای دستبند استفاده میشه و این امکان را میده که به جای حمل ده ها دستبند فلزی سنگین پلیس ،یک بسته سبک از اینها حمل میشه تا بتونن افرادی که در محیط اقدام به عکس و فیلم برداری میکنند را بگیرند ،اینها عملا در اسراییل آدم عادی ندارند ،هر کسی را که می‌بینید از پزشک و معلم و امدادگر ،… همه و همه نظامی هستن .

 نظر دهید »

پشیمان خواهید شد

01 تیر 1404 توسط ظريفه مرادي

بسم الله القاصم الجبارین 
ترس و رعب را از خود دور کنید 

سرهایتان را بخدا بسپارید
در دنیا کسی جرات نداشته به سمت اسرائیل تیری شلیک کند 

و حالا به مدد مولای ما حضرت بقیه الله (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفدا) شهرهای اسرائیل با توان رزمی جمهوری مقتدر اسلامی، تبدیل به ویرانه شده است 
آمریکای جهانخوار دیشب به سایت های هسته ای ما حمله کرده است و تمام قوانین جهانی را پایمال نموده است 
منتظر باشید 

به حول و قوه الهی در ساعت‌های آینده از کرده ی احمقانه ی خود پشیمان خواهد شد

اللهم اعوذبک من همزات الشیاطین و کید المنافقین

 نظر دهید »

نصرت الهی

01 تیر 1404 توسط ظريفه مرادي

🔴 نصرت الهی پس کجاست…؟!
🇮🇷 در مدرسه که بچه‌ها هندسه می‌خوانند، یک قسمت از قضایای هندسه را حفظ می‌کنند که در امتحان چند نمره دارد. بعضی از بچه‌ها این قضایا را خوب حفظ می‌کنند تا اصل نمره‌شان از این راه تأمین شود! اما بعضی دیگر روی اینکه مسئله را حل کنند، حساب باز می‌کنند…انبیاء می‌خواهند «مسئله حل کن» درست کنند، نه «قضیه حفظ کن»…
🇮🇷 این انقلاب را ببینید؛ شما دائماً دعا می‌کنید که خدایا! به انقلاب کمک کن، خدایا! نصرتش کن؛ از آن طرف، می‌بینید اینجا بمباران می‌شود، آنجا تلفات دارد، در جبهه‌ها مشکلات پیش می‌آید! 

اینها «مسئله» است. شما می‌خواهید خدا مسئله را حل کند؛ اما خدا می‌گوید: اگر من برایت حل کنم که می‌شود قضیه. اگر قضیه را به تو بدهم و تو آن را حفظ کنی که رشد نمی‌کنی. کمک به تو این است که قدرت حل مسئله را پیدا کنی. 
🇮🇷 شما می‌بینید بعد از انقلاب، اول در گنبد که شورش و درگیری پیش آمد، برای مردم خیلی بزرگ بود و می‌گفتند: چطور این مسئله حل می‌شود؟ 

مسئلۀ [شهر] گنبد که تمام شد، مسئلۀ کردستان پیش آمد. مسئلۀ کردستان تمام نشده بود که جنگ شروع شد و هر مسئله از مسئلۀ قبلی، بزرگ‌تر و سخت‌تر بود. 

این روش تربیتی خدایی است که می‌خواهد انسان خودش «جوشش» داشته باشد. 
📚آیت‌الله حائری‌شیرازی | راه رشد، جلد ۱، صفحه ۱۸۳ و ۱۸۴

 نظر دهید »

دعا

01 تیر 1404 توسط ظريفه مرادي

​🔴 با خدا حرف بزنیم…

نمی‌دونم الان هرکدوم کجایید و توی چه شرایطی هستید

اول از همه براتون آرزوی سلامتی می‌کنم 

دوم اینکه حواسمون باشه که بتونیم توی همین شرایط خاص، حال خوب خودمون رو مدیریت کنیم

ترسیدن یا اضطراب داشتن توی این شرایط، چیز عجیب یا ممنوعی نیست فقط باید بلد باشیم و بتونیم که مدیریتش بکنیم

این مدیریت کردنه هم لزوما یه راهکار ویژه نداره، هرکس توی این شرایط بگرده ببینه، چطور می‌تونه آروم بشه 

یه راه کلی برای این آروم شدنه، ارتباط معنوی گرفتن هست

حالا خود اینم می‌تونه شکل‌های مختلف داشته باشه؛ خودتون رو ملزم نکنید که حتما فلان نماز رو بخونید یا فلان دعا رو قرائت کنید، اینا عالیه ولی اگر می‌بینید توی مود و احساس به جا آوردن مناسک خاص نیستید، این ارتباط معنویه رو برای خودتون شخصی کنید، برید و یه گوشه‌ای برای ده دقیقه یک ربع با خدای خودتون خلوت کنید و باهاش درد‌و‌دل کنید

این کار باعث میشه کلی آروم‌تر بشید و کلی قدرتتون توی مدیریت اضطراب‌ و ترسی که ممکنه توی محیط وجود داشته باشه، بالا بره

البته این رو هم بگم‌ها توی این شرایط خاص، خودِ این کنار هم جمع شدنه و باهم با خدا حرف زدنه هم خیلی جوابه

حالا بعضیا این کار رو با قرائت زیارت عاشورا و اینا انجام میدن ولی اینم می‌تونه خیلی ساده و بسته به حال و هوای جمعی که دارید انجام بشه

فقط حواسمون باشه، همه‌ی این نجواها و مناجات‌ها با خدایی هست که تهِ تهِ قدرته 

سعی کنیم توی صحبت باهاش، ازش انرژی و امید برای خودمون و خانوادمون و هموطنامون بخوایم

التماس دعا👋❤️

 نظر دهید »

زندگی جاری ست در ایران

01 تیر 1404 توسط ظريفه مرادي

​🔰 عادی زندگی‌ کردن، به مثابه در خط مقدم جنگیدن.

🤔 من این روزها خیلی به این فکر می‌کنم که سهم من در جنگی که تویش هستیم چیست؟ از خودم می‌پرسم باید چه کار بکنم که بشود اسمش را گذاشت سهیم شدن در مبارزه؟ 

⁉️ چطوری می‌شود منفعل نبود و جنگید وقتی جنگ توی خیابان‌های شهرهای ماست اما دور از دسترس ما؟ چطوری می‌شود جنگید وقتی نمی‌شود سلاح برداشت و به سمت کسی شلیک کرد؟ چطوری توی زمانه ریزپرنده‌ها و جنگ‌های الکترونیک و موشک‌های دوربرد، منی که یک شهروند ساده هستم می‌توانم به جبهه خودی کمک کنم؟

‼️ حالا نه پشت جبهه‌ای هست که بشود رفت و برای رزمنده‌ها امکانات بسته‌بندی کرد، نه مرکز اعزامی هست که بشود رفت و اسم نوشت، نه صندوق‌های کمک به جبهه‌ای هست که بشود تویش پول انداخت و نه هیچ راه دیگری که بشود به واسطه‌اش احساس سهیم بودن در جنگ پیدا کنیم.

😵 همه این‌ها در حالی است که جنگ از هر زمان دیگری نزدیک‌تر به ماست. خط مقدمش سعادت‌آباد تهران است، فرودگاه تبریز است، اتوبان قم تهران است، جایی در رباط‌کریم است، پایگاه نوژه همدان است و منطقه‌هایی آشنا و شبیه این.

😔 من این روزها را با نگرانی ناکارآمدی طی کردم. نگرانی از این‌که نکند در حساس‌ترین روزهای زندگی خودم و حیات ایران، من بی‌خاصیت‌ترین کارهای عمرم را بکنم. نگران از این‌که بعدها برگردم و این روزها را مرور کنم و احساس کنم چقدر پرت از ماجرا بوده‌ام و چقدر کودکانه این روزهای مهم را طی کرده‌ام.

❌ من هر روز خبرهای جنگ را دنبال می‌کنم، الجزیره را تماشا می‌کنم، چند کانال‌ خبری ایرانی و خارجی را پیگیری می‌کنم و حالا از دل همه این‌ها یک چیزی برای معلوم شده، یک چیزی که خبر نیست و گزارش صریح هیچ کدام از خبرگزاری‌ها نیست.

👈 حالا تقریبا فهمیده‌ام باید حواسم جمع باشد روی حفظ روال عادی زندگی‌ام. این برای من خود خود جنگیدن در خط مقدم است. این را شاید از تلاش‌های خبری اسرائیل فهمیده‌ام. تلاش‌هایی که هدفش خرابی خانه‌ها نیست، خرابی ذهن ما است.

😉 حالا می‌دانم تماشا کردن فیلم با بچه‌هایم، بیرون رفتن و بستنی خوردن، مهمانی دادن و دور هم جمع شدن، خریدهای روزانه را انجام دادن، سر کار رفتن و مثل همیشه برگشتن، شوخی کردن و سر به سر گذاشتن، سفره پهن کردن و دور هم غذا خوردن، پارک رفتن و قدم زدن و حفظ همه کارهایی که قبل از این روتین زندگی ما بوده، جهادی است که من باید انجام بدهم.

👊 زندگی را روی روال خودش نگه داشتن یعنی، «خبری نیست، ما قوی‌تر از این انفجارهاییم»، یعنی «آخرش ما پیروزیم»، یعنی «به نیروهای نظامی خودمان اعتماد داریم» یعنی «من به سهم خودم اوضاع روانی جامعه را به هم نمی‌ریزم» یعنی «زخمی جنگ روانی دشمن نیستم» یعنی «جنگ احوال اقتصادی و فرهنگی ما را به هم نریخته» یعنی «آن گوشه از دنیا که نگه‌داری‌اش وظیفه من است، امن است» یعنی «همه قوای کشور توجه‌اش به دشمن باشد، ما توی کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، ایران را مثل قبل نگه می‌داریم» یعنی «بچه‌ها این روزها تمام می‌شود، شما بروید درس‌تان را بخوانید برای روزهای آینده ایران، این روزهایش را ما جلو می‌بریم» یعنی «حتی اگر جنگ توی شهرهای ما باشد،‌ ما جنگ‌زده نیستیم» یعنی «نترسیدیم، چون ترس برادر مرگ است» یعنی «ما زنده‌ایم».

✅ من فکر می‌کنم نگه داشتن زندگی روی چرخ عادی‌اش، هم به نیروهای نظامی قدرت و پشت‌گرمی بیشتری می‌دهد هم دشمن به داخل نفوذ کرده را ناامید می‌کند.

💯 من این روزها برای خودم یک دستورالعمل عملیاتی مهم دارم: «برای رزمنده بودن باید عادی زندگی کنم.»

✍️ «محمدرضا جوان آراسته» 

خدا قوت عالی بود

 نظر دهید »
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • ...
  • 6
  • ...
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • ...
  • 89
تیر 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
  1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31      

montazeran

  • خانه
  • اخیر
  • آرشیوها
  • موضوعات
  • آخرین نظرات

جستجو

موضوعات

  • همه
  • بدون موضوع
  • عرفان

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟
  • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
  • تماس