montazeran

ديدى اى دل شرف سوز سحرگاهى را

زخداوند دل آيات دل آگاهى را
بنموده است و ربوده است چنانى كه مپرس‏

تا كه ديده است بر آورده دلى آهى را
هر دم از عشوه نو نور جمالش دارد

زهره سان رقص كنان از مه و تا ماهى را
بوالعجب صورت حق را به تباهى زده ايم‏

رو نگر نقش دل بنده اواهى را
منبع خير يكى و صور اسمائى‏

آن يكى راه و دگر فتنه گمراهى را
خير محض است و محال است كه شر بعرض‏

نبود در اثر صنع يداللهى را
حمد الله دل غمديده ما در ره دوست‏

نشناسد سمت آمرى و ناهى را
آنكه را كام بيك كومه نى بست خوشست‏

چه كند وسوسه خيمه و خرگاهى را
جان كه با منطق و حيست و سرو شست بهوش‏

ندهد گوش دگر ياوه افواهى را
بگدايى سر كوى تو دارم جاهى‏

كه بيك جو نخرم تاج شهنشاهى را
دى مرا پير جوانبخت بفرمود حسن‏

حذر از همدمى مرده دل ساهى را

دیوان اشعار علامه حسن حسن زاده آملی روحی فداه 

مائيم و رخ يار دل آرام و دگر هيچ                 

ما راست همين حاصل ايام و دگر هيچ
اي زاهد بيچاره كه داري هوس حور             

اي واي تو و آن هوس خام و دگر هيچ
خواهي كه زني گام به اميد وصالش            

بايد گذري اولاً از كام و دگر هيچ
ازخدمت نفست ببُر ايدوست كه اين دون       

گرگي است كه هرگز نشود رام و دگر هيچ
يارب چه توان گفت مر اين مرده دلان را        

كاينها كه شما راست بود دام و دگر هيچ
خواهي گذرد صيت تو از مشرق و مغرب      

مي باش يكي بنده گمنام و دگر هيچ
از پرتو جام و رخ ساقي به سحرها             

« نجم» است فروزان به بروبام و دگر هيچ

دیوان اشعار حضرت علامه حسن زاده آملی روحی فداه 

همى هواى تو دارم بسر دقيقه دقيقه‏

 كه در لقاى تو دارم سفر دقيقه دقيقه‏
 بدين اميد سر آيد شبم كه در سحرش‏

 مگر به روى تو افتد نظر دقيقه دقيقه‏
 خيال وصل توام ار نبود آب حياتم‏

 فغان ز آتش سوز جگر دقيقه دقيقه‏
 چه خون دل كه خورد باغبان تا كه دهد

 نهال باغ اميدش ثمر دقيقه دقيقه‏
 چگونه رسم قرارم بود كه از رسمت‏

جهان شود همه زير و زبر دقيقه دقيقه‏
چه طلعت است كه هر جلوه اش ببار آرد

 دوباره عالم بى حد و مر دقيقه دقيقه‏
 چه ملكت است كه با نظم خاص از هرسو

 قواى بى عدد آيد بدر دقيقه دقيقه‏
هزار مرحله را پشت سر نهادم و دارم‏

هزار مرحله خوف و خطر دقيقه دقيقه‏
دل فگار من و زلف چنبرين نگارم‏

كند حكايت از يكدگر دقيقه دقيقه‏
 كه قدر لذت سوز و گداز را داند

 فتد چو مرغك بى بال و پر دقيقه دقيقه‏
بكام دل برسيدن شگفت پنداريست‏

كه ميزند به تن و جان شرر دقيقه دقيقه‏
بطوف كعبه عشق است آسمان و زمينش‏

چنانكه انجم و شمس و قمر دقيقه دقيقه‏
نه ساز عشق كه با عقل و نفس دمساز است‏

بر قص آمده كوه و كمر دقيقه دقيقه‏
حديث عشق اگر خواهى از حسن آموز

كه درس عشق نمايد زبر دقيقه دقيقه
حضرت علامه حسن زاده آملی روحی فداه 

دیوان اشعار

چه خبرهاست خدايا كه ندارم خبري                    

كو مرا خضر رهي تا كه نمايم سفري

با كه گويم كه چه ها مي كشم از دست دلم         

با تو گويم كه ز احوال دلم باخبري

اسم اعظم كه ز احصاء و عدد بيرون است               

اسم آه است نصيبم نه كه اسم دگري

حاصل آن همه از گفت و شنود شب و روز               

بجز از حيرت و دهشت چه مرا شد ثمري

دگر از ذره روا نيست دهن بگشادن                       

فهم ذره است چو فهميدن شمس و قمري

ديده آن كه به روي تو نباشد نظرش                       

نتوان گفت مر او را كه تو صاحب نظري

اي خوش آن بنده بيدار بديدار رخت                        

دارداز عشق وصالت به سحرها سهري

صمت و جوع و سهرو خلوت و ذكر بدوام                   

خام را پخته كند پخته شود پخته تري

چون كه خودعين سلام است بهشت است نظام      

مظهر اسم سلام است هر آنچه نگري

از دغلبازي و سالوسي نسناسي چند                    

دين حق را چه زيانست و چه خوف و ضرري

آن همه اشك بصر كز حسنت جاري شد                   

باز از لطف تو داراست چه اشك و بصري

تاريخ سرودن غزل: ماه رجب 1419ه ق (1376ه ش)

دیوان اشعار علامه حسن حسن زاده آملی روحی فداه